Οι μπύρες μας

    Μπύρα Anemolia Pilsner 

Λίγη ιστορία.......

Η 5η Οκτωβρίου 1842 είναι μία ιστορική ημερομηνία για την ζυθοποιία καθώς είναι η μέρα που η πρώτη μπύρα Pilsner είδε το φως της μέρας στο Pilsen (Plzen) της Βοημίας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Οι Τσέχοι έχουν σήμερα την μεγαλύτερη κατά κεφαλή κατανάλωση μπύρας στην κόσμο και μία από τις πλέον μακραίωνες ιστορίες στην ζυθοποίηση με ρίζες από τον 12ο αιώνα. Οι μπύρες ήταν πάντοτε δημοφιλείς αλλά μέχρι τότε ήταν σκούρες και όχι ιδιαίτερα ραφιναρισμένες, φτιαγμένες κυρίως με αφροζύμες που δεν απαιτούσαν κρύα ωρίμανση. Το 1838 μάλιστα πολίτες του Pilsen εξεγέρθηκαν εναντίον της Δημοτικής Ζυθοποιίας της πόλης τους (Mestransky Pivoval Plzen μετέπειτα Pilsner Urquell) και έχυναν την μπύρα στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την χαμηλή ποιότητα. Ήταν εκείνα τα χρόνια που οι Βαυαροί ζυθοποιοί 100 μόλις χιλιόμετρα δυτικά του Pilsen άρχισαν να δουλεύουν πιο συστηματικά με βυθοζύμες lager, παράγοντας μπύρες μεγαλύτερης γευστικής καθαρότητας. Οι δημοτικοί άρχοντες του Pilsen θορυβήθηκαν και αποφάσισαν να προσλάβουν τον διακεκριμένο Βαυαρό ζυθοποιό Josef Groll έναντι αδρής αμοιβής σύμφωνα με την παράδοση.

Ο Josef Groll έφερε μαζί του Βαυαρική τεχνολογία και έκρυψε στις βαλίτσες του όπως φημολογείται μαγιά lager από την Βαυαρία, παραβιάζοντας κανονιστικές διατάξεις της εποχής. Άρχισε να πειραματίζεται με τοπικές πρώτες ύλες και προχώρησε τον Σεπτέμβριο του 1842 στην ζυθόβραση, ζύμωση και ωρίμανση μίας μεγαλειώδους μπύρας. Μίας μπύρας που, όπως άλλωστε οι περισσότερες καινοτομίες, αποτελεί μία ευφυή σύνθεση διαφόρων υπαρχόντων στοιχείων που ο Groll έφερε για πρώτη φορά μαζί, αλλάζοντας τον ρου της ιστορίας της μπύρας.

Ο 29χρονος τότε ζυθοποιός συνδύασε το εξαιρετικό νερό χαμηλής σκληρότητας από τα ποτάμια και τα πηγάδια της περιοχής, με ξανθιές βύνες που είχαν τότε αρχίσει να πρωτοεμφανίζονται μετά από Αγγλικές καινοτομίες στην βυνοποίηση, με ευγενείς ποικιλίες Τσέχικου λυκίσκου Saaz από την παρακείμενη περιοχή Zatec, και με την χρήση Βαυαρικής τεχνολογίας και της βυθοζύμης lager που έφερε μαζί του και πολλαπλασίασε. Η μπύρα πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό στο φεστιβάλ του Αγίου Μαρτίνου τον Νοέμβριο του 1842 και άφησε τους πολίτες του Pilsen εμβρόντητους και άκρως ικανοποιημένους. Η δημοτική ζυθοποιία άνθισε, επεκτάθηκε, και μετονομάστηκε αργότερα σε Pilsner Urquell (που σημαίνει αυθεντική pilsner), την οποία μπορεί να περιηγηθεί ο επισκέπτης μέχρι και σήμερα.

Η μπύρα pilsner είναι αναζωογονητική, ξανθιά, με μέτριο σώμα, πυκνό αφρό, μεσαίο αλκοόλ (4,5 – 5%), και έντονη αλλά απολαυστική πικράδα ευγενών ποικιλιών λυκίσκου (πικρικοί βαθμοί IBU 24-44). Λόγω της αρωματικής ξηρότητας και διακριτικής πικράδας του λυκίσκου στο προσκήνιο, η pilsner είναι άριστο απεριτίφ πριν το φαγητό, αλλά και συνοδεύει εξαιρετικά έντονες και πικάντικες γεύσεις. Η αυθεντική συνταγή χρησιμοποιεί λυκίσκο Saaz αλλά αργότερα έως και πρόσφατα χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία και άλλοι λυκίσκοι όπως Perle, Tetnanger, Northern Brewer, Hercules κλπ. Το μαλακό νερό και η χρήση βυθοζύμης lager δίνουν μία χαρακτηριστική γευστική σαφήνεια και καθαρότητα. Η γεύση είναι σχετικά απλή αλλά μεγαλοφυής μέσα στην απλότητά και την καθαρότητά της. Οι ψυκτικές τεχνολογίες που άρχισαν τότε να αναπτύσσονται βελτίωσαν περαιτέρω την καθαρότητα της γεύσης μέσω κρύας ωρίμανσης (lagering). Τα γυάλινα ποτήρια που τότε μόλις πρωτοεμφανίστηκαν μαζικά λόγω τεχνολογικών καινοτομιών στην υαλουργία (μέχρι τότε η μπύρα πινόταν σε αδιαφανή πήλινα ή ξύλινα σκεύη) έδωσαν διαφάνεια και παρουσίασαν στον κόσμο την ξανθιά φινέτσα και την γοητεία του αφρού. Η νέα μπύρα ήταν ακαταμάχητη και εκτόπισε πολλές παραδοσιακές ακατέργαστες σκούρες μπύρες της εποχής στην Τσεχία.

Όπως γίνεται με κάθε σημαντική επινόηση, έτσι και εδώ τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα. Οι μπύρες pilsner διαδόθηκαν από την Τσεχία πρώτα στην γειτονική Γερμανία και αργότερα σε όλο τον κόσμο. Αγαπήθηκαν αλλά και αντιγράφηκαν όσο τίποτε άλλο. Δημιουργήθηκαν όπως ήταν φυσικό τοπικές παραλλαγές εμπνευσμένες από την αυθεντική Bohemian Pilsner όπως η German Pilsner (ακόμα πιο ξανθιά, χαμηλότερο σώμα, ακόμα πιο καθαρή γεύση, πιο διακριτός λυκίσκος), η European Pilsner, η American Pilsner κλπ. Μικρά και μεγάλα ζυθοποιεία σέβονται απόλυτα την κατηγορία της pilsner και πειραματίζονται πάνω στις κλασσικές συνταγές. Pilsner, ή Pilsener, ή χαιδευτικά Pils, ως η προερχόμενη από το Pilsen της Δυτικής Βοημίας, μίας πόλης 150.000 κατοίκων της σημερινής Τσεχίας, κοντά στα Γερμανικά σύνορα. Εκεί έγινε το πάντρεμα της Βαυαρικής και της Βοημικής σχολής ζυθοποίησης, και το δημιουργικό ανακάτεμα ιδεών και υλικών με τις νέες τεχνολογίες που ξεφύτρωναν τότε. Και εγένετo pilsner, μία μπύρα νεότερη που ξεκίνησε μόλις τον 19ο αιώνα ως μία υποκατηγορία της lager αλλά συντάραξε τον τότε κόσμο της μπύρας και εξακολουθεί να γοητεύει μέχρι και σήμερα.

Μπύρα Anemolia Pilsner

Στην Anemolia εξελίξαμε την συνταγή, χρησιμοποιώντας όχι έναν τύπο λυκίσκου αλλά ένα αρωματικό κοκτέιλ τριών ευγενών τύπων λυκίσκου που μας δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα. Η εξέλιξη της συνταγής έγινε με απόλυτο σεβασμό στην κατηγορία και στην παράδοση των πρωτεργατών ζυθοποιών από την Βαυαρία και την Βοημία. Δοκιμάσαμε να μειώσουμε την σκληρότητα του νερού ώστε να προσομοιάζει στα νερά της πόλης του Pilsen και αυξήσαμε τον λυκίσκο, δημιουργώντας μια μπύρα με υψηλό αλκοόλ 10,2 vol.

Cheers!

Μπύρα Anemolia Porter

Λίγη ιστορία.......

Το όνομα Porter πρωτοεμφανίστηκε το 1721 για να περιγράψει μία σκούρα μπύρα που ήταν πολύ δημοφιλής στους αχθοφόρους (porters) του Λονδίνου

Η ιστορία αναφέρει πως στο Λονδίνο κατά τον 18ο αιώνα, προσφερόταν ένα ποτό με τις εξής αναλογίες: 1/3 Ale, 1/3 μπύρα και 1/3 twopenny. (Η twopenny ήταν η πιο δυνατή μπύρα, η οποία πήρε το όνομά της επειδή κόστιζε δύο πένες το ¼ Pint) Το ποτό αυτό ήταν ο πρόδρομος της μπύρας Entire που παρασκεύασε ο ζυθοποιός Harwood το 1720. Το συγκεκριμένο ποτό και βεβαίως η συγκεκριμένη μπύρα, αγαπήθηκε από τους αχθοφόρους των λιμανιών, που είτε στα διαλείμματα τους είτε μετά τη λήξη της βάρδιας έσπευδαν να πιούν ένα ποτηράκι, που στην Βρετανία δεν είναι άλλο από το Pint. Από τους κυρίους αυτούς, η μπύρα ονομάστηκε Porter.

Το ότι οι Λονδρέζοι βέβαια γνωρίζουν από μπύρα είναι γνωστό. Άλλωστε μερικές από τις πιο γνωστές μπύρες του κόσμου παράγονται στη βρετανική πρωτεύουσα, ενώ οι pubs θεωρούνται ατραξιόν σε όλο το νησί. Παρ' όλα αυτά, υπήρξε μια ημέρα όπου η πόλη αντιμετώπισε ένα σοβαρό ζήτημα πλημμύρας από την παραπάνω μπύρα Porter.

Το απόγευμα της Δευτέρας 17 Οκτωβρίου 1814, στο ζυθοποιείο Horse Shoe Brewery (γωνία της Great Russell Street και της Tottenham Court) στο Λονδίνο, ένας από τους μεγάλους σιδερένιους δακτυλίους που χρησιμοποιούνταν για να συγκρατούν τις ξύλινες δεξαμενές του ζυθοποιείου έσπασε.

Η δεξαμενή ήταν ογκώδης: είχε ύψος περίπου 6,7 μέτρα και χωρούσε μπύρα που θα γέμιζε 3.500 τυποποιημένα βαρέλια της μπύρας porter της εταιρείας. Μέσα σε μια ώρα, η κατεστραμμένη δεξαμενή έσπασε, στέλνοντας ένα κύμα μπύρας που έσπασε έναν τοίχο και προκάλεσε το άνοιγμα πολλών ακόμη δεξαμενών στις εγκαταστάσεις.

Στη συνέχεια, περισσότερα από 380.000 γαλόνια μπύρας έτρεξαν στους δρόμους του St. Giles, μιας πυκνοκατοικημένης φτωχογειτονιάς του Λονδίνου. Το κύμα έφτασε σε ύψος έως και 15 μέτρα και έπεσε πάνω σε κοντινά σπίτια και επιχειρήσεις. Αν και όλοι στο ζυθοποιείο επέζησαν, η πλημμύρα της μπύρας του Λονδίνου στοίχισε τη ζωή σε οκτώ ανθρώπους στη γειτονιά.

Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι ντόπιοι που δεν κινδύνεψαν από την ορμή της μπύρας, τη μάζευαν με κουβάδες και την έπιναν ενώ λίγο αργότερα ήρθε και η ώρα της δίκης. Στην ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε τελικά ότι η ζυθοποιία δεν ήταν υπεύθυνη και το δικαστήριο χαρακτήρισε το περιστατικό ως θεομηνία.

Μπύρα AnemoliaPorter

Η Anemolia Porter είναι μια αφροζύμωτη μπύρα, μαύρη και καπνιστή που παράγεται πάντα σε μικρές ποσότητες, κάνοντας κάθε παρτίδα μοναδική. Προσεκτικά επιλεγμένες ποικιλίες καβουρδισμένης και καραμελωμένης βύνης, σε συνδυασμό με βύνη καπνισμένη σε ξύλο οξιάς και ολόκληρα άνθη λυκίσκου από την Αγγλία και το Βέλγιο, δίνουν στην μαύρη αυτή μπύρα τον έντονο και μοναδικό χαρακτήρα της.

Έχει σχεδόν μαύρο χρώμα με καφέ αφρό, με 6,2 % αλκολικούς βαθμούς. Τα αρώματά της είναι αυτά του καφέ, της πικρής σοκολάτας, του καπνού, του μπέικον και της ψημένης βύνης. Αντίστοιχη είναι και η γεύση ενώ η σχετικά πικρή επίγευση δίνει αίσθηση ελληνικού καφέ. Ωριμάζει χωρίς πρόσθετα ή συντηρητικά και εμφιαλώνεται αφιλτράριστη και απαστερίωτη.

Ταιριάζει ιδανικά με καπνιστά φαγητά, λουκάνικα, κρέατα, μπέικον, πιάτα κατσαρόλας και ψητά στη σχάρα, αλλά και με ψητές μελιτζάνες, κολοκυθάκια και πιπεριές.

Cheers!

         Μπύρα Anemolia Weiss

Λίγη ιστορία.......

Οι Weiss, είναι ένα είδος μπύρας που μας έρχεται απ' τη Γερμανία. Πρόκειται για έναν από τους κλασσικότερους τύπους μπύρας της Βαυαρίας και ένα απ' τα γνωστότερα στυλ παγκοσμίως. Στα Γερμανικά Weiss σημαίνει λευκό. Το όνομα τους λοιπόν το έχουν πάρει απ' το χλωμό- λευκό χρώμα που έχουν, σε αντίθεση με το ξανθό πολύ δημοφιλές είδος στην Γερμανία, αυτό των Lager. Είναι γνωστές για την μοναδική τους γεύση, η οποία οφείλεται στην παραγωγή τους από σιτάρι. Ονομάζονται και Weizenbier (σταρόμπυρα) ή Hefeweizen (σταρόμπυρα με μαγιά) και σερβίρονται αυτούσιες και αφιλτράριστες με την μαγιά τους που δίνει μία νεφελώδη υπόλευκη χρωματική παλέτα και υφή.

Οι Weiss, έγιναν πολύ δημοφιλείς κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Η ιστορία τους ξεκινά κάπου στον 12ο και 13ο αιώνα, όταν στη Βοημία, γειτονική περιοχή της Βαυαρίας, παράγονταν μια μπύρα αυτού του είδους. Η μπύρα αυτή αγαπήθηκε και διαδόθηκε μέχρι την Βαυαρία.

Σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Weiss, έπαιξαν δυο οικογένειες: ο οίκος των Ντέγκενμπεργκ (Degenberg), ο οποίος διατηρούσε τα προνόμια αποκλειστικής παραγωγής Weiss και ο οίκος των Βίτελσμπαχ (Wittelsbach) ο οποίος διοικούσε την περιοχή. Η παραγωγή της συνάντησε αρκετά προβλήματα κατά το πέρασμα των χρόνων. Ανάμεσα σ' αυτά ήταν οι αυστηροί περιορισμοί του Reinheitsgebot, του νόμου περί αγνότητας της μπύρας, ο οποίος απαγόρευε οποιαδήποτε προσθήκη ξένης ουσίας στην μπύρα, εκτός από νερό, λυκίσκο και κριθάρι και την παραγωγή της μπύρας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το 1556, διατυπώθηκε η υποτιμητική φράση του Δούκα Αλβέρτου Ε΄ (Duke Albrecht V), η οποία υποστήριζε «ότι η Weiss δεν προσφέρει τίποτα θετικό, είναι μια άχρηστη μπύρα η οποία απλά ωθεί στην μέθη» και απαγόρευσε την παραγωγή της από οποιονδήποτε, πέρα της οικογένειας των Degenberg. Όταν ο τελευταίος Degenberg απεβίωσε δίχως να αφήσει διαδόχους, τα δικαιώματα παραγωγής της μπύρας πέρασαν στην οικογένεια των Wittelsbach. Εκείνοι πλέον με την σειρά τους οδήγησαν το είδος μπύρας στην ανάπτυξη και το 1872 πουλήθηκε στη ζυθοποιία του Georg Schneider, η οποία δραστηριοποιείται ενεργά ακόμα και σήμερα (Μπύρα Scheider).

Σήμερα, ο Πρίγκηπας της Βαυαρίας Λεοπόλδος (Luitpold of Bavaria) ασχολείται ακόμα με την ζυθοποιία. Ως ιδιοκτήτης της Ζυθοποιίας Kaltenberg που παράγει την μπύρα König Ludwig, παρακολουθεί τις εξελίξεις στις οποίες η οικογένεια του είχε παίξει σημαντικό ρόλο.

Οι Weiss, περιέχουν το λιγότερο 50% σιτάρι, ενώ πολλοί Γερμανοί ζυθοποιοί παράγουν μπύρες με 60%-70% βύνη σιταριού. Αυτή η μικρή ανορθοδοξία είναι που τους δίνει μια χαρακτηριστική γευστική αίσθηση ψωμιού. Μπύρα με 100% σιτάρι δεν μπορεί να παραχθεί. Οι περισσότερες Weiss, είναι αφιλτράριστες και περιέχουν υπολείμματα μαγιάς στη φιάλη ή το βαρέλι. Ζυμώνονται για 2-4 μέρες, σε θερμοκρασίες μεταξύ 20ο C-22ο C και ωριμάζουν για 10-14 ημέρες πριν εμφιαλωθούν. Οι Weiss, έχουν αρχική περιεκτικότητα ζυθογλεύκους 11,5ο-13,2ο Plato. Σε αντίθεση με την γενικευμένη φιλοσοφία των Γερμανών για μπύρες χαμηλής ζύμωσης (όπως οι Lager) οι Weiss είναι μπύρες υψηλής ζύμωσης. Η μαγιά τις «προικίζει» με τα φρουτώδη αρώματα και γεύση. Είναι γνωστές για τον πλούσιο και συμπαγή αφρό τους, που προκαλείται από την υψηλή περιεκτικότητα πρωτεϊνών και ανθρακικού.

Μπύρα AnemoliaWeiss

Η Anemolia Weiss περιέχει 60% βύνη σιταριού, ενώ χρησιμοποιείται μαγιά Wehenstephan Hefe Weizen που προέρχεται από την μοναστηριακή μικροζυθοποιία Wehenstephan των Βενεδικτίνων μοναχών. Η ειδική υψηλής ζύμωσης μαγιά παράγει κατά την ζύμωση εστέρες και πολυφαινόλες που προσδίδουν στην μπύρα φυσικά αρώματα μπανάνας και εξωτικών φρούτων. Η μπύρα έχει μεσαίο σώμα και χαμηλή πικράδα λυκίσκου κάτω από 15 IBU ώστε να βγαίνει στο προσκήνιο το αρωματικό μπουκέτο της φυσικής ζύμωσης. Η φυσική ανθράκωση είναι υψηλή (5,5 – 7 γραμμάρια CΟ2/λίτρο) ώστε να ισορροπεί η γλυκύτητα της βύνης και να διαχέονται καλύτερα τα φυσικά αρώματα, ενώ ο αφρός έχει πυκνή σύσταση και μεγάλο χρόνο διατήρησης λόγω της υψηλής φυσικής ανθράκωσης και της υψηλής πρωτεϊνικής σύστασης. Η Anemolia Weiss παραδοσιακά σερβίρεται σε μεγάλα ποτήρια 500 ml με καμπυλώδες σχήμα το οποίο αναμιγνύει την μαγιά και αναδεικνύει καλύτερα τα φυσικά αρώματα.

Κατά το σερβίρισμα βάζουμε στο ειδικό ποτήρι μόνο τα 3/4 της μπίρας. Στριφογυρίζουμε-τρίβουμε το μπουκάλι με αργές κινήσεις ώστε να ανακατευτούν τα υπολείμματα μαγιάς και να δημιουργηθεί αφρός και ρίχνουμε το υπόλοιπο περιεχόμενο στο ποτήρι. Η Anemolia Weiss πρέπει να φυλάσσεται σε όρθια θέση στο ψυγείο, κατά προτίμηση στους 5-7°C.

Συνδυάστε τη με σπαράγγια και αβγό ή ακόμη καλύτερα με μια τερίνα φουαγκρά ή συκωτάκια πουλιών πατέ. Στράκες όμως κάνει και με μια Caesar salad ή μια νισουάζ με ψητά ή σοταρισμένα μανιτάρια, καθώς επίσης και με μια κλασική μακαρονάδα Alfredo's με πλούσια κρέμα και με λευκά κρέατα. Δοκιμάστε την και με μια σαλάτα με γαρίδες και μάνγκο, με κάποιο ριζότο ή ένα γιουβέτσι με θαλασσινά αλλά και με ψάρι τηγανητό ή ψητό.

Η Anemolia Weiss, με 5,7% αλκοολικούς βαθμούς, είναι απολαυστική και συγχρόνως ιδιαίτερα ωφέλιμη για την υγεία καθώς οι πολυφαινόλες ενισχύουν το ανοσοποιητικό και έχουν αντιφλεγμονώδη δράση ενώ η ζωντανή μαγιά προσφέρει βιταμίνες, μέταλλα, πολύτιμα ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικά.

Cheers!...

Μπύρα Anemolia IPA

Λίγη ιστορία.......

Η κατηγορία I.P.A. αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη κατηγορία μπύρας μικροζυθοποιίας παγκοσμίως. Τα αρχικά της σημαίνουν Indian Pale Ale και αποτελούν έναν τύπο της κλασικής Ale. Ένα στυλ μπύρας που ξεκίνησε για «ειδικό» σκοπό και σήμερα έχει γίνει το αμέσως πιο δημοφιλές μετά τις Lager και τις κλασικές Ale.

Η ιστορία της IPA, μας γυρίζει πίσω στην αυτοκρατορική Μεγάλη Βρετανία. Τότε που τα σύνορα της έφταναν και στην Ασία. Ο αυτοκρατορικός στρατός, λαχταρούσε το αγαπημένο του ποτό, την μπύρα. Οι αποστάσεις ήταν ίδιες με σήμερα, όμως ο πιο σύντομος δρόμος, ο θαλάσσιος, δαπανούσε αρκετό χρόνο καθώς ούτε η διώρυγα του Σουέζ υπήρχε ούτε οι αεροπορικές γραμμές. Τα δε πλοία κινούνταν είτε με κουπιά είτε με πανιά. Η διάρκεια του ταξιδιού στην Ινδία ήταν περίπου τέσσερις με πέντε μήνες.

Είμαστε λοιπόν στον 18ο αιώνα, όταν το 1774 ηΜεγάληΒρετανία, διορίζει τον πρώτο της Κυβερνήτη στην Ινδία, με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση μπαχαρικών και μεταξιού. Τα εμπορικά πλοία ταξίδευαν γεμάτα από την Ινδία στην Αγγλία, αλλά επέστρεφαν άδεια στην πατρίδα. Η ζήτηση από τους αποίκους για μπύρα, η οποία δεν παράγονταν για διάφορους λόγους στην Ινδία, οδήγησε στην «εξαγωγή» του προϊόντος από την Αγγλία προς την Ινδία.

Η μπύρα του George Hodgson, που ταξίδευε για την Ινδία, έγινε με την πάροδο των ετών η πιο ανθεκτική. Δεν έφτανε αλλοιωμένη στην Ινδία όπως οι Pale Ale των ανταγωνιστών της, γιατί ωρίμαζε en route. Η επιτυχία αυτή οφειλόταν σε δύο τροποποιήσεις στην αρχική συνταγή: Αρχικά στην «ειδική» μπύρα της για την Ινδία, η ζυθοποιία αύξησε την ποσότητα λυκίσκου (Humulus lupulus) προσδοκώντας στην λειτουργία του ωςφυσικόσυντηρητικότηςμπύρας μέσω των οξέων, δημιουργώντας όμως μια πιο πικρή γεύση. Επίσης άλλαξε την περιεκτικότητα του ζυθογλεύκους, μειώνοντας την συγκριτικά με την μέση τιμή των υπολοίπων Ale εκείνης της εποχής, επιτυγχάνοντας κατ' αυτό τον τρόπο να επηρεάσουν την διαδικασία ζύμωσης, που γινόταν σε υψηλή θερμοκρασία μεταξύ 15 και 24 βαθμών Κελσίου. Η μαγιά ενεργούσε περισσότερο, αφήνοντας μικρότερο υπόλειμμα σακχάρων, από τα οποία μπορούσε να προκληθεί αλλοίωση στην μπύρα. Τέλος το αλκοόλ της μπύρας αυτής ήταν 7% abv. Η μπύρα αυτή ονομαζόταν Hodgson's Ale και ανήκε σε έναν τύπο μπύρας που εκείνη την εποχή ήταν γνωστός ως Μπύρα του Οκτώβρη (October Beer), επειδή η συνταγή της συνδεόταν με το χαμηλό κόστος του λυκίσκου το φθινόπωρο.Επειδή το χρώμα τους ήταν ξανθό όπως των Pale Ale, οι υπόλοιπες ζυθοποιίες ονόμασαν τις μπύρες με τις παραπάνω προδιαγραφές, που εξάγονταν στην Ινδία, India Pale Ale (IPA), για να προκαλέσουν στους πελάτες τους το αίσθημα της ιμπεριαλιστικής υπερηφάνειας.

Οι IPA γνώρισαν μεγάλη άνθιση την δεκαετίατου 1840. Οι IPA της εποχής, ήταν ανοιχτού χρώματος μέχρι και πορτοκαλί, με γήινα, φρουτώδη αρώματα, λυκίσκου, από τον οποίο προέρχονταν όλη η πικράδα αυτών. Το αλκοόλ τους κυμαινόταν κοντά στα 6% abv. Οι IPA παράγονται σήμερα σε όλο τον κόσμο, σε διάφορες ποσότητες και ποικιλίες λυκίσκου οι οποίες δίνουν ένα μεγάλο εύρος στους βαθμούς πικράδας (IBU20-70+). Οι India Pale Ale, είναι ανοιχτόχρωμες αφροζύμωτες μπύρες σύμφωνα με την αυστηρή ορολογία, τα τελευταία χρόνια όμως βλέπουμε να δίνεται μια έμφαση σε νέες ιδέες, όπως σκούρες IPA, τις BlackIPA, τις American IPA ή ακόμα και τις India PaleWeizen καθώς και γεύσεις από διάφορα φρούτα, μπαχαρικά κ.ά.

Για τους πιο δυνατούς «παίκτες» υπάρχει η Double IPA και η Triple IPA με ακόμη περισσότερο λυκίσκο, έντονη γεύση και μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ (7,5-10% στις Double IPAs και ακόμη και 12-13% στις Triple IPAs). Υπάρχει ακόμη η NEIPA που σημαίνει New England IPA, η οποία ως γεύση είναι περισσότερο φρουτώδης.

Στην αντίπερα όχθη, γι' αυτούς που θέλουν να απολαμβάνουν την μπίρα τους χωρίς hangover, υπάρχει η Session IPA που δεν ξεπερνά το 5% ABV, με τους ζυθοποιούς να εφαρμόζουν δυνατό dry hopping (η διαδικασία κατά την οποία προστίθεται ο λυκίσκος μετά την πρωτοβάθμια ζύμωση), για δυνατό άρωμα με τη χαμηλότερη δυνατή πικράδα.

Μπύρα AnemoliaI.P.A.

Η Anemolia I.P.A. είναι μια ανοιχτόχρωμη ξανθιά, φυσικά θολή μπύρα, με 5,7% αλκοολικούς βαθμούς. Δεν παστεριώνεται, δεν φιλτράρεται και επαναζυμώνεται μέσα στο μπουκάλι.

Για την Anemolia I.P.A. (ΙΒU 60), χρησιμοποιήθηκαν δυο από τους κορυφαίους λυκίσκους παγκοσμίως, δίνοντας έναν συνδυασμό αρωμάτων φρεσκάδας από εσπεριδοειδή και τροπικά φρούτα και μια ιδιαίτερα γοητευτική πικρή επίγευση με ικανοποιητική διάρκεια.

Cheers!